ฟังธรรมะ ศึกษาธรรมะ แล้วเป็นสุขจริงเหรอ ?

มีบางคนคิดว่า ฟังธรรมะ มีแต่เรื่องสุข ๆ พอมีเรื่องอะไรเข้ามาในชีวิต ก็มองเห็นทาง ประสบกับความสุข หาทางออกให้กับตนเองได้ ผมเลยมีคำถามว่า สุขจริงเหรอ เท่าที่ศึกษาธรรมะมา หลังจากการเป็นพุทธตามบัตรประชาชนมาเกือบ 30 ปีเศษ ยิ่งศึกษายิ่งเห็นทุกข์ เร่าร้อนมาก เพราะสิ่งที่ตนทำมามันมิใช่ สิ่งที่ตนคิดว่าถูกมันก็ผิด ใจเราเป็นสิ่งที่ไว้ใจได้ยากมากที่สุดในจักรวาล ดื้อ ซน แก้ตัวหน้าด้าน ๆ ไม่มีอะไรที่จะยึด เป็นที่พึงได้เลย ร่างกายของเราก็มิได้ อย่าได้หวังอะไรจากคนอื่น ๆ เลย ความรู้สึกทุกข์ สุข ไม่ทุกข์ไม่สุข ก็ยึดไม่ได้ เพราะมันแปรเปลี่ยนตลอดเวลา สัญญาความจำได้ว่า มันถูกต้อง ก็มิใช่ ยึดไม่ได้อีก สิ่งที่ใจเราปรุงแต่งเป็นอารมณ์ต่าง ๆ ก็เชื่อถือมิได้ เพราะปรุงแต่งกับไปกลับมา ยิ่งแล้วใหญ่ (รัก โลภ โกรธ หลง อยู่ตลอดเวลา) สิ่งที่เรารับรู้ เห็นด้วย ตา ได้ยินด้วยเสียง ได้กลิ่นด้วยจมูก ได้รสด้วยลิ้น รับรู้ได้ทางใจ ยิ่งไม่แตกต่างกับการโชว์มายากล คำถามคือ รู้ธรรมแล้วธรรมจะพาสุข จริงเหรอ แต่ที่แน่ ๆ ผมเชื่อว่า ผมรู้ธรรมะแล้วผมจะพ้นทุกข์ได้ แน่นอน ต้องมีสักวันสินะ จะได้พ้น จะได้ออกจากทุกข์ที่เวียนว่ายที่ไม่มีวันจบสิ้น แต่ถ้าบอกว่า ศึกษาธรรมะแล้ว ผมมีความสุขจังเลย ขอเถียงว่า ไม่จริง ๆ ครับ ...